Дres(де)koд 

(Dres(de)kod)

KRATKI EKSPERIMENTALNI FILM 

Tijelo je naše osnovno sredstvo neverbalne komunikacije, odnosno naše sredstvo
izražavanja. Koristeći šminku,odjeću,frizuru gradimo određeni vizuelni identitet, koji nerijetko
nije uslovljen samo našim izborom.
Ovaj video se pak bavi izražavanjem koje pripada kvir stilu, koji se ne uklapa u tipične
kulturne i socijalne norme pola.

Autori: Ana Raičević

Omaž Maji Perfiljevoj

ANGAŽOVANI PERFORMANS 

Kao profesorica književnosti, pjesnikinja, slikarka i pripadnica jugoslovenske pop-rok kulture, Maja Perfiljeva je živjela život po svojoj mjeri i volji. Umjetnica, aktivistkinja, feministkinja, bez potrebe da se takvom nazove, bila je neko ko je u velikoj mjeri uticao i mijenjao svoju okolinu, ne samo svojim djelima već i stilom življenja. Majina obavezna svakodnevna aktivnost – sanjarenje, kojim je njegovala svoj prostor slobode i mladalački duh, bilo je i njen svojevrstan prkos vremenu i društvu. Plivati, disati, sjećati se, osjećati, osluškivati sebe, slušati druge – ono je na čemu je insistirala, a bilo je i upravo ono što sam tokom škaART rezident programa željela da postignem, kao i da sebi odgovorim na pitanje – da li nježnost može biti društveno angažovana?

Koncept performansa:
Suočavanje sa ličnim strahom – noćno plivanje (strah od nepoznatog, dubine, mraka) → preplivavanje svakodnevne rute Maje Perfiljeve: Gumno, Pine – Signalizator, Luka Kalimanj (2km).
Trajanje: 40’
Audio: William Basinski – Cascade (2015);
Isječci iz intervjua Maje Perfiljeve.
Video intervencija na fasadi rodne kuće Maje Perfiljeve: “OVDJE JE ŽIVJELA PJESNIKINJA MAJA PERFILJEVA”/reakcija na dugotrajne birokratske i administrativne procedure državnih institucija povodom inicijativa od kulturnog značaja.

Autori: Dušanka Belada

ko-kosi?

KRATKI EKSPERIMENTALNI FILM

Poezija odlazi na letovanje, a ljudi gaze kokose, igrajući fudbal, krvareći ruke, vrteći
kose, hitajući u utrobe… Ovo je film o plažnoj poeziji, o ruskinjama i o sitnoj djeci. Ovo
je film u kom se svaki oklop probija, ali onaj suštinski uvijek opstaje na površini jer tvrd
je kokos voćka čudnovata slomi ga, al’ slobodu odgodi…
Ko tu kosi i od kad su ljudi postali kokosi?

Autori: Krsto Giljen

Mamur / Šum

ANGAŽOVANA INSTALACIJA MURMUR

( prostorna instalaciju u ambijentu gradskog šetališta Seljanovo nadomak rezorta
Porto Montenegro. Cjelinu čine tri plastične kanalizacione cijevi u roze boji
postavljene uz samu obalu. )

Dopadljivim uklapanjem u ambijentalnu cjelinu ŠUM / MURMUR diskretno biva
glasnik neprijatne istine i često zanemarivanog problema. Izlazak na vidjelo kao
potreba za osvjetljavanjem i rasvjetljavanjem neprijatne činjenice bio je povod za
stvaranje čitljivog vizuelnog konteksta koji se uz priobalni ambijent stapa u cjelinu
svojom formom a sadržajem apeluje na nemilo saznanje da ipak samo prividno
težimo ka glamuru. Sadržina ideje rada bazira se na problemu nesprovedenog
kanalizacionog sistema u većem dijelu Boke Kotorske.
Pitanje infrastrukturnog napretka se u ovom kontekstu veže za odgovornost prema
sebi i okolini. Ulazeći u analizu ljepote prirode postavlja se pitanje da li je samo lijepa
na prvi pogled? Da li mi sami stvaramo divlju ljepotu u nimalo romatičnom obliku?
Linijom puta kružnog djelovanja čovjek – tlo – voda – čovjek osvješćujem potrebu za
ignorisanjem istine i vjerovanja u sopstvenu izmijenjenu stvarnost. Lako svarljivu i
prihvatljivu uz uzajamnu minimalnu odgovornost. Instalacija ŠUM / MURMUR sama
po sebi predstavlja izlazak na površinu iz podzemlja iliti podmorskog svijeta.
Međutim koliko smo spremni da je na pravi način prihvatimo ili je mnogo lakše
preoblikovati je u prihvatljivom obliku.
Ovdje gdje se ja kupam čula sam da nema kanalizacionih cijevi koje ispuštaju znaš
već što….

Autori: Lidija Martinović

Rad bez naziva

Sa samo jednim ruksakom u rukama, njih dvije krenule su na put prema sigurnosti i na tom putu
borile se sa neizvjesnošću, strahom I s nemogućnošću kontakta sa svojima porodicama.
Dolaskom u Poljsku, morale su se prilagoditi novoj sredini i kulturi. Jedna mladost je uništena. Te
večeri slušala sam njihove price. Njihov ruksak postao je sve što im je trebalo -bio je njihov dom.

Autori: Marija Radusinović

„Transfiguration“

2023.
Digital print
120x86cm
Štampa na mat papiru kaširanom na pjeni.

Autor: Muhamed Gorana

Buđenje

VIDEO PERFORMANS

Performans Buđenje je multimedijalni rad koji, kroz kadrove nepravde, nasilja i ljudskog nemara opominje da pasivno posmatranje nikako nije odgovor na horore koji nas okružuju. Plava boja, kao jedan od elemenata rada, simbolizuje duhovnost i nadu da je upravo čin buđenja, najprije na individualnom, a zatim i na kolektivnom nivou, prvi korak ka boljem sjutra za sve nas.
Probudimo dijete u sebi i vratimo se onom izvornom čistom i neiskvarenom u nama, jer ćutanje nije odgovor.

Autori i performeri: Milisav Rosić
Kamera: Jelena Ivančević

Binarna poezija

KRATKI EKSPERIMENTALNI FILM

Ovaj video rad istražuje pojam roda i seksualnosti, queer identitete kao i pronalaženje načina
izražavanja i interpretacije svojih identiteta izvan tradicionalnih normi. Kroz simbole, jezik i vizuelnu
reprezentaciju, posmatrači se podstiču na razmišljanje o raznolikosti ljudskog iskustva.

Autori: Pavle Korać 

Ana Raičević rođena je u Novom Sadu 2001. godine. Osnovno obrazovanje  stiče u Sutomoru, a

školovanje nastavlja u gimnaziji ‘’Niko Rolović’’ u Baru, kao nosilac diplome ‘’Luča”. Fakultet likovnih

umjetnosti na Cetinju upisuje 2020. godine i studira na studenstkom programu Slikarstvo.

 Na drugoj godini studija izlagala je u okviru završne izložbe studenata ‘’Ne možemo se osloboditi

umjetnosti’’ 2022.godine. Učestvuje i na grupnoj izložbi “Budimo realni tražimo nemoguće” 2023. godine, koja je takmičarskog karaktera i osjava drugu nagradu.

 Iako se većinski izražava kroz likovne medije, interesuje se i za film,koji takođe koristi kao izražajno

sredstvo. U okviru radionice francuske škole Atelje Varan, održane 2022. godine u Novom Sadu,

snima svoj prvi dokumentarni film. Takođe učestvuje i na snimanjima studentskih filmova

 Treću godinu studija započinje razmjenom Erasmus+ programa na Fakultetu lijepih umjetnosti u

Malagi, gdje se pretežno fokusira na intermedijalne video instalacije. 

 Pored video instalacija i dalje se bavi crtežom i slikom, pretežno tehnikama kao što su ugljen, tuš I

akvarel.

Trenutno je na završnom semestru studija, na modulu Intermedijalna umjetnost.

Dušanka Belada rođena je na Cetinju 22. aprila 1996. godine. U junu 2018. godine diplomirala je multimedijalnu režiju na „Akademiji umetnosti“ u Novom Sadu, u klasi profesora Aleksandra Davića, sa kratkim filmom “Zalazak”, u kojem sarađuje sa Mirom Banjac i Vlastom Velisavljevićem. 2019. godine

završava master studije sa pozorišnom predstavom rađenom po motivima djela “Majka Hrabrost i

njena djeca” Bertolda Brehta, u saradnji sa Akademijom dramskih umjetnosti u Tuzli.

Autorka je cjelovečernje predstave “KultuRevolucija: KOSA”, rađenoj po motivima mjuzikla „Kosa“

(1967. G. Ragni, J. Rado), koji je premijerno izveden u Narodnom pozorištu u Tuzli, 2019. godine.

Predstava dobija prvu nagradu na pozorišnom festivalu “TKT fest”, održanom u aprilu 2019, takođe

u Tuzli.

Pored režije, od 2012. godine se aktivno bavi muzikom, snimanjem, montažom muzičkih spotova i

kratkih filmova. 2018. godine objavljuje svoj prvi solistički album, u kojem između ostalih, sarađuje i

sa istaknutom jugoslovenskom pjesnikinjom Majom Perfiljevom.

U periodu od 2021-2022. godine radila je kao predavač u školi glume umjetničkog ateljea “Arlekin”,

gdje režira dvije pozorišne predstave i dva kratka filma za mlade.

2021. godine, kao predstavnik FIAT-a učestvuje kao rezident na festivalu OFF Avignon, u kojem

razmjenjuje iskustva sa predstavnicima alternativnih pozorišnih festivala iz Evrope.

Od 2020. godine radi u Crnogorskom narodnom pozorištu kao asistent režije na operi “La Bohème” i predstavi “Posjeta”, u kojima sarađuje sa rediteljima Andreom Tocchio i Aleksandrom Morfovim. Sa Aleksandrom Morfovim nastavlja saradnju u Sankt Peterburgu (Rusija) i Plevenu (Bugarska), kao asistent režije na predstavi „Antigona“. Prevela je, adaptirala i režirala predstavu “Đokonda”, po

tekstu Viktora Lodata (The Woman Who Amuses Herself), premijerno izvedenu 26.02.2021. godine na Sceni Studio, Crnogorskog narodnog pozorišta. Adaptirala je i režirala predstavu „Proces“, po romanu Franca Kafke, premijerno izvedenu 17.11.2022., koja je takođe dio repertoara Crnogorskog narodnog pozorišta.

Zajedno sa koautorom Jovanom Boškovićem dobija prvu nagradu za scenario za dugometražni

igrani film na fetivalu filmskog scenarija „Vrijeme stvaranja“ (2022), Radio televizije Crne Gore i

Filmskog centra Crne Gore.

2023. godine, u saradnji sa glumicom Ivanom Mrvaljević i spisateljicom Marijom Mihaljević, režira

monodramu „Neobjavljeni dnevnik Katerine Radonjić“ u kojoj pokušava da oživi i aktuelizuje misli

crnogorske žene – prosvjetiteljke iz XVIII vijeka.

Jelena Petrić Svestrani grafički dizajner sa strašću za stvaranje upečatljivih vizuelnih iskustava. Jaka osnova u principima dizajna i poznavanje softvera industrijskog standarda, kao što je Adobe Photoshop, Illustrator i InDesign, sa veštinama oživljavanja ideja u različitim medijima.

Krsto Giljen (2002)  rođen je u Nikšiću. Student je druge godine Fakulteta dramskih umjetnosti na Cetinju, odsjek Film i mediji. Sa pretenzijama ka eksperimentalnom filmu, trenutno radi na svom prvom studentskom filmu „Odraz“ u kom pokušava, inspirisan manirizmom Cecelie Condit da postavi jedan oblik šumske bajke o modernom Narcisu i propita čovjekovu sklonost idolima. Uzore pronalazi u misaonoj, apatičnoj književnosti koja se graniči sa filozofijom. 2022. godine osvaja prvu nagradu na konkursu Ratkovićevih večeri poezije za pjesnike do 27 godina za svoj pjesnički prvijenac „Leptir u ramu“, koji je trenutno u pripremi, u kom propituje momente zarobljenosti, izgubljenosti, srastanja rana kroz Bartovu „smrt autora“, ali i kroz smrt same poezije koja slijedi nakon odumiranja i oslobođenja, uz jako važan queer momenat. Sanja o tome da ga nekada svojataju kao pisca, pa tek onda kao filmskog radnika. Piše o filmu, književnosti u jednom esejističkom manevru. Do sada su njegovi tekstovi objavljivani po regionalnim online časopisima: XXZ magazin, Nigdine…

Lidija Martinović rođena je 1997. na Cetinju, u Crnoj Gori. Školske 2015/16 upisuje Fakultet likovnih umjetnosti, UCG. Osnovne studije završila je 2018. na odsjeku Slikarsrvo. Godine 2021. završila je master studije na Akademiji umetnosti u Novom Sadu, odsjek za Konzervaciju i restauraciju dela likovne i primenjene umetnosti.

Marija Rdusinović rođena je 1997. godine u Podgorici (Crna Gora). Fakultet likovnih umjetnosti i postdiplomske studije završila 2020. na Cetinju, u slikarskoj klasi profesora Ratka Odalovića i profesora Pitora Jozefowicza . Članica je Udruženja likovnih umjetnika Crne Gore od 2020. godine.

Muhamed Gorana Student „Univerziteta Donja Gorica – Fakultet za dizajn i multimediju“ smer Grafički dizajn. Realizovao praksu za modni dizajn kod domaće dizajnerke Edite Nimanbegović u „EDEN Ateljeu“.

Aktivista je „Asocijacije Spektra“, učestvovao je na brojnim radionicama, sastancima i projektima

Učestvovao je na „Europride“ u Beogradu 2022 kao aktivista „RICO“.

Imao je izložbu za MNE Pride veek 2022 u “201 angažovanom prostoru” u organizaciji “Asocijacije Spektra” i “Skarta” (kasnije je bila izložena i u Tivtu) kao i ve izložbe u organizaciji „Centra za ženska prava” – „Ukidanje patrijarhata” – 2022, 2023.

Predstavnik je Crne Gore na prvom „Savetu učenika“ u organizaciji „Kendresa kitetare“ u Tirani, Albanija 2022. Hobiji su mu crtanje, slikanje, dizajn, šivenje, heklanje, stajling.

Milisav Rosić rođen je u Mojkovcu 1997. godine. Tu završava osnovnu i srednju školu. Student je na Fakultetu političkih nauka. Interesovanje za umjetnost kod Milisava je počelo od malih nogu. Prvi njegov ozbiljniji umjetnički projekat je performans Umjetnik nema ego. Svoje prve neobjavljene pjesme je čitao na umjetničkim večerima Pokaži talenat, u sklopu Centra za kulturu ,,Nenad Rakočević”. Pored pisanja, kao njegove glavne vodilje, Milisav se oprobao u video -produkciji, u sklopu EP-a pjevačice Olivere Bjelić, gdje ekranizuje spot za pjesmu Sjena. 2021. godine izdaje knjigu poezije Drugi Svijet. Učesnik je mnogih kulturno-umjetničkih manifestacija na teritoriji Crne Gore.

Pavle Korać rođen je u Podgorici, Crna Gora, srednja škola “Slobodan Škerović” završena u Podgorici. Završio fakultet Fakultet Savremenih Umetnosti smjer: menadžmenta umetničke produkcije i medija u Beogradu. Radio na projektima kao volonter i organizator iz oblasti kulture. Za umetničku organizaciju Bura Beograd 2020. godine imao zaduženja iz oblasti kinematografije; snimanje kratkog filma i režiranje pozorišne predstave. Učestvovao u stvaranju i izradi vlastitog dramaturškog teksta za dvadesetominutnu predstavu „Nebo i zemlja“. Interesovanja i hobiji: proučavanje filmske umjetnosti, snimanje kratkih filmova i njihova montaža, kao i fotografija. Režirao i snimao brojne video vježbe kratke eksperimentalne forme, kao i dva kratka film-a. “2017. godine odlazim na ljetnji kampu u Londonu, 2018. godine putujem Evropom sa ciljem da fotografišem znamenitosti i ljepote evropskih gradova, a 2022. provodim četri mjeseca radeći na Aljasci. Okušao sam se i u snimanju podcasta. Vrijeme sam proveo radeći kao terenski asistent na filmskim projektima, a dvije godine zaredom sam nagrađen na Fakultetu Savremenih  Umetnosti (smanjenje školarine) za najboljeg studenta.”

Bojana Popadić

Rođena 1987, Bojana je završila master program angažovane umjetnosti (MA in
Art&Politics) na Goldsmitsu u Londonu. Po povratku osniva nevladino udruženje ŠkArt. Njeni
performansi rezultat su istraživanja i analize unutrašnjih previranja, nelagode, nemira,
frustracija koje prouzrokuje socio politički okvir savremenom ljudskom biću, posebno
ženama i ostalim ranjivim grupacijama. Bavi se japanskim buto plesom. Značajne izložbe:
The Chtonic Machine, instalacija, kolektiv od 7 umjetnika (London, jun 2016); Searching for
the Self, buto performans (Goldsmiths, University of London, jun 2016; Chalton Gallery,
London, jul 2016); U potrazi za sobom; Majka, buto performansi (Memorijal civilnim
žrtvama ratova u Jugoslaviji 1991-2001, režija Slobodan Milatović, Podgorica, 2017); Dorsen,
buto performans (Korifej Kolašin, Španjola Herceg Novi, avgust 2017); Monte Negro, buto
performans (ULUCG u organizaciji MAUK; Centar za kulturu Nikola Djurkovic Kotor-
otvaranje izložbe “Atomic bomb- Hiroshima and Nagasaki” japanski memorijalni centar u
Hirošimi (novembar 2017); Elementali, multimedijalna izložba 3 umjetnika (Klub Arhitekata-
Kolektor novembar 2019; otvaranje FIAT-a septembar 2020); EVAGINACIJA, buto
performans i izložba ŠkArt (Centar savremene umjetnosti Crne Gore, septembar 2022),
Šavničanka, performans (Šavnik, septembar 2022).

Dušan Vuleković, MA – dramski i audiovizuelni umjetnik iz Kotora, predavač na Fakultetu
dramskih umjetnosti na Cetinju od 2011. godine na predmetima Montaža i Postprodukcija,
sa statusom samostalnog umjetnika od 2014.godine. Diplomirao je na katedri Televizijske
režije na Akademiji umetnosti u Beogradu 2005. godine, a master odbranio u oblasti
Montaže u Audiovizuelim medijima na Dramskom departmanu Akademije umentosti Novi
Sad 2017.
Stručno se usavršavao u oblasti postprodukcije i kompjuterske animacije u Chiron – Školi
kompjuterske animacije i 3d kompjuterske grafike, Beograd 2005. U periodu od 2005. do
danas profesionalno je angažovan na preko stotinu audiovizuelnih projekata u svojstvu
reditelja, direktora fotografije kao i u segmentu postrprodukcije u montaži, kolor korekciji i
završnoj obradi kinematografskih djela. Učestvovao na brojnim javnim raspravama,
forumima i panelima vezanim za odnos između filmske umjetnosti i različitih društveno
političkih pitanja, problema i fenomena.

Jelena Mišeljić je producentkinja i teoretičarka filma. Osnovne i magistarske studije
Produkcije je završila na Fakultetu dramskih umjetnosti, gdje je trenutno angažovana
kao predavačica. Doktorirala je na Transdisciplinarnim studijama savremene umjetnosti
i medija na Fakultetu za medije i komunikacije u Beogradu. Producentkinja je nekoliko
međunarodno nagrađivanih filmova. Autorka je više naučno-istraživačkih radova iz
oblasti istorije i teorije filma, teorije medija i audiovizuelnih umjetnosti, objavljenih u
inostranim časopisima istaknutih izdavača. Istražuje eksperimentalni i avangardni film,
te novomedijske filmske prakse. Tokom 2017. i 2018. godine bila je programska
direktorka Filmskog festivala Herceg Novi, a trenutno je selektorka programa
dugometražnog igranog filma. Selektorka je nekoliko programa za stručno usavršavanje
i razvoj filmskih projekata, poput inicijative Circle – Women Doc Accelerator,
namijenjenog dokumentaristkinjama. Članica je mreže EWA – Evropske mreže žena u
audiovizuelnoj industriji. Članica je Evropske filmske akademije.

Svetlana Racanović je doktorirala na FMK, Univerzitet Singidunum u Beogradu 2018. tezom
Perpetuiranje promjene – Tehnologije sopstva Marine Abramović. Magistrirala je menadžment
kulturnih i umjetničkih djelatnosti (program ECUM/ECUMEST) u Dižonu 2000. Diplomirala je na
Filozofskom fakultetu u Beogradu na katedri za istoriju umjetnosti 1998.
Od 2018. je predavač na FLU na Cetinju, Univerzitet Crne Gore. Od 2011. do 2015. bila je gostujući
predavač na FMK, Univerzitet Singidunum u Beogradu. Bila je direktorica NVO Nansen dijalog
centar Crne Gore od 2003-2009. i izvršna direktorica NVO Montenegro Mobil Art od 2001. do
2003. Od 1996. aktivna je kao likovna kritičarka i kustoskinja niza umjetničkih izložbi u Crnoj Gori i
inostranstvu uključujući kustosiranje izložbe Eros malog prestupa na 51. Bijenalu u Veneciji 2005. i
izložbe Obod i bistre vode na 54. Bijenalu u Veneciji 2011. Dobitnica je nagrade za likovnu kritiku
Lazar Trifunović za 2003. Kao Fulbrajt stipendista boravila je u Njujorku 2014. Objavila je knjige:
Marina Abramović: Od reza do šava, Beograd: Geopoetika, 2019. i Milenijumski bag?!–Crnogorska
umjetnička scena oko 2000: Prestupnička koalicija kritike i prakse, Podgorica: Centar savremene
umjetnosti Crne Gore, 2009.

Tanja Markuš je rođena 1981. godine u Titogradu. Završila je osnovne i
magistarske studije slikarstva na Akademiji likovnih umjetnosti na Cetinju. Izlagala
je na više samostalnih i kolektivnih izložbi u zemlji i inostranstvu i učestvovala u
međunarodnim umjetničkim projektima. U svom radu studijski je i rezidencijalno
boravila u više država. Održala je niz predavanja koji se bave specifičnostima
umjetničke kreacije, konceptom društveno odgovorne umjetnosti, antifašističkog
nasleđa I umjetničkog karaktera feminističke borbe. Angažovana je u “Centru za
ženska prava” kao koordinatorka kulturnog programa, u sklopu kojeg organizuje
umjetničke i edukativne radionice, program obilježavanja Međunarodnog dana
žena i ostale aktivnosti čiji je cilj borba za bolji položaj žena u društvu i širenje
feminističkih I antifašističkih principa. Dobitnica je nagrade “Lubarda, Stijović,
Milunović” Udruženja likovnih umjetnika Crne Gore za 2017. godinu. Dok odmara
od slikarstva bavi se konceptualnim radom.

Jelena Ivančević (1998) je završila osnovne studije Scenske arhitekture tehnike i dizajna u
Novom Sadu. Okrenuta je ka pozorišnim i filmskim praksama kao scenografkinja i scenska
dizajnerka. Trenutno radi pripravnički u dramskom studiju Prazan prostor, aktivni je član
udruženja Škart koji se bavi angažovanom i alternativnom umjetnošću na relaciji Tivat-
Podgorica (Crna Gora). Bila je angažovana na nekoliko pozorišnih projekata u Crnoj Gori i
Srbiji, volonter nekoliko pozorišnih i filmskih festivala, sprovodila tematske radionice na
Kotorskom festivalu pozorišta za djecu.. Arhitekturom se bavi kroz projekte koji se oslanjaju
na izložbene ili ambijentalne prostore, bila je član autorskog tima mladih scenskih dizajnera
koji su izlagali na novogodišnjem svjetlosnom festivalu koji organizuje Kulturna prestonica
Evrope Novi Sad-2021. Kao moderatorka učestvovala je na prvom online simpozijumu
Prakse scenskog dizajna/ ka novom bijenalu 2021. godine. Profesionalnu praksu definše
kroz vizuelnu umjetnost, scensku arhitekturu i dizajn te aktivizam.